قهوه سبز کوبا

توضیحات

یکی از کشورهایی که به کشت و تولید قهوه می پردازد، کوبا است. کوبا امروزه تولیداتی کمی از قهوه دارد و سالانه 6 الی 7 هزار تن قهوه را تولید می نماید. قهوه های کوبایی معمولا ترش مزگی (اسیدیته) کم و تن واری سنگین دارند. با وجود تولید کم قهوه، قهوه کوبا در دنیا خواستار خاص خود را دارد . در این پست به توضیحات بیشتر از قهوه سبز کوبا خواهیم پرداخت.

کشورهای زیادی در امریکای مرکزی و جنوبی، افریقا و شرق آسیا به تولید قهوه سبز می پردازند. کوبا کشوری نام آشنا برای مردم است که شنیدن نام آن مارا یاد رهبران بزرگ این کشور، یعنی چه گوارا و فیدل کاسترو، و مبارزات آن ها علیه استعمار می اندازد. کشور کوبا با یازده میلیون جمعیت ، مجمع الجزایری در دریای کارائیب می باشد.این کشور بخشی از آمریکای لاتین است که مردم به زبان اسپانیایی صحبت می کنند.

این کشور منابع غنی از مس، آهن، نیکل و … دارد. همچنین محصولات مختلف کشاورزی نیز تولید و به کشورهای هلند، کانادا، چین و اسپانیا صادر می شود. از محصولات کشاورزی این کشور می توان به شکر، نیکل، تنباکو، ماهی، محصولات پزشکی، مرکبات و قهوه اشاره نمود.

پای قهوه چگونه به کوبا باز شد؟

در سال 1748 قهوه از جزیره هیسانیولا (جزیره ای بین کوبا در غرب و پورتوریکو در شرق آن)  وارد خاک کوبا شد. اما تا زمانی که فرانسوی های فراری از جنگ هائیتی به کوبا آمدند، تولید این دانه رونق نداشت.  در دهه 1820، در حدود 2000 مزرعه قهوه در کشور وجود داشت و بعد از آن این دانه خوش طعم به صورت یک محصول صادراتی عمده در آمد. در آمد صادرات این دانه از برخی محصولات دیگر صادراتی از جمله شکر بیشتر بود.

انقلاب معروف فیدل کاسترو، ملی شدن مزارع قهوه را نیز در پی داشت. این امر باعث شد تا تولید قهوه کهاش پیدا کند. کسانی که قبلا بر روی زمین کار می کردند، در طی انقلاب از کشور گریخته بودند و کسانی که بعد انقلاب کار بر روی زمین را انتخاب کرده بودند، تجربه ای نداشتند. پس از این مشکل، دولت سعی کرد طرح های تشویقی فراوانی بگذارد تا این  صنعت دوباره رونق بگیرد. در سال 1970 حدود سی هزار تن قهوه سبز کوبا تولید شد. با این حال کشورهای امریکای مرکزی همچنان موفقیت بیشتری در بازار های بین المللی داشتند.

هنگامی که شوروی از هم پاشید، کوبا که حکومت کمونیستی داشت، بسیار منزوی شد. همچنین ایالات متحده با تحریم کوبا، بازار بالقوه بزرگی را از بین برد. اگرچه ژاپن همواره قهوه کوبا را وارد می کند، ولی بازار اروپا همچنان بازار قدرتمندی است. یک پنجم قهوه های با کیفیت این کشور صادر می شود و مابقی به مصرف داخلی می رسد. با این حال تولید کوبا برای مصرف داخل کافی نیست. در سال 2013 در حدود 40 میلیون دلار برای واردات قهوه در کوبا هزینه شده است. قهوه وارداتی به کوبا اغلب کیفیت بالایی ندارند و نسبتا ارزان هستند. اما قیمت های بالای بازار باعث شده است که عادت مخلوط کردن قهوه ها برای افزایش حجم آن ها دوباره شکل بگیرد.

قهوه کوبا امروز چگونه است؟

امروزه تولید قهوه سبز کوبا کم و محدود است و در سال 6 الی 7 هزار تن می باشد. ابزار و تجهیزاتی که در تولید این دانه استفاده می شود، قدیمی است و بسیاری از تولید کنندگان برای جابه جایی محصولات از چارپایان استفاده می کنند. جاده های این کشور به شدت خراب و آسیب دیده اند  و خشکسالی و بارندگی های متناوب روز به روز آن هارا خراب تر می کند.  همه این عوامل باعث شدند تا قهوه کوبا به سختی کشت و تولید شود.

کوبا آب و هوای بسیار خوبی برای کشت قهوه دارد اما تولید قهوه با کیفیت چالش هایی را به همراه دارد. دانه های این کشور معمولاً در آفتاب خشک می شوند. قهوه های صادراتی نیز با روش شسته فراوری می شود. متاسفانه قهوه های کوبا قابلیت ردیابی تا یک مزرعه را ندارد و فقط تا یک منطقه می توان رد آن را گرفت. قهوه های کوبا معمولا طعم و عطر قهوه های تولیدی جزیره را دارند. ترش مزگی کم و تن واری سنگین.

قهوه کوبایی یا دان قهوه کوبا

کوبا سبک های آماده سازی قهوه مخصوص به خود دارد. از سبک های آماده سازی قهوه، کورتادیتو، قهوه با شیر و قهوه کوبایی است. قهوه کوبایی، اسپرسویی است که هنگام دم کردن، با اضافه کردن شکر به قهوه آسیاب شده قهوه را شیرین می کنند. در ایالات متحده دیدن نام قهوه کوبایی معمول است. اما به دلیل تحریم تجاری دان قهوه کوبا غیر قانونی است بلکه این نام برای توصیف آماده سازی یک فنجان قهوه استفاده می شود. قهوه ها بیشتر متعلق به برزیل هستند و همین نامگذاری مشتریان را سردرگم می کند.

مناطق کشت کننده

کوبا بزرگترین جزیره در دریای کارائیب می باشد و اغلب دشت های کم ارتفاع دارد. اما کوهستان هایی نیز وجود دارد که برای کشت قهوه بسیار مناسب هستند. سه منطقه سیرا مائسترا، سیرا دل اسکامبرای و سیرا دل روزاریو از مناطق اصلی کشت این دانه خوش عطر هستند. بیشترین ارتفاع متعلق به منطقه سیرا مائسترا است که 1000 تا 1200 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این منطقه بیشترین تولید قهوه کوبا را داراست.

زیرگونه های قهوه کوبا

تیپیکا، تحفه ای از هلندی ها

همانطور که گفتیم این کشور اغلب زادگاه گونه عربیکای قهوه است. اما خود این گونه، زیرگونه‌های دیگری نیز دارد که خریداران قهوه سبز باید به آن توجه نمایند. یکی از زیرگونه‌های اصلی تیپیکا (Typica) می باشد. هلندی‌ها این گونه قهوه را درسراسر جهان معرفی نمودند. میوه تیپیکا به رنگ قرمز است و  اگر  در شرایط خوبی کشت شود، یک فنجان قهوه عالی با شیرینی متعادل و اسیدیته با کیفیت را به ارمغان می‌آورد.

بوربون

در نظر بسیاری از قهوه شناسان، بوبورن طعم خاصی از شیریی دارد. گونه بوربون یک جهش طبیعی از گونه تیپیکا است که اولین بار در جزیره رئونیون ( La Réunion ) که قبلا به نام بوربون مشهور بوده است، دیده شد. میوه بوربون طیف رنگی از زرد، نارنجی و قرمز است. تفاوت درختان تیپیکا و بوربون، شکل ظاهری آن است. درختان بوربون شکل گرد تری دارند و بیشتر شبیه درختچه هستند.

کاتورا (Caturra)، زیر گونه‌ای از گونه بوربون (گونه ای دیگر از عربیکا) است که در برزیل یافت شد. اما نتوانست طرفداری در این کشور پیدا کند. این گونه در کشورهای دیگر از جمله اندونزی، کلمبیا و … گسترش یافت. گیاه کاتورا کوتاه است و نیاز به مراقبت و رسیدگی بیشتری نسبت به گونه مادر خود، بوربون، دارد. اگر گونه کاترا در ارتفاع بالاتری کشت شود، از کیفیت آن کاسته می‌شود. به علت کوتاهی درخت کاتورا، شاخه های پربار تری از میوه دارند. رنگ میوه کاتورا زرد و قرمز بوده و برداشت آن آسان تر از دیگر گونه ها انجام می‌شود.

کاتوای

یک زیرگونه از تلاقی دو گونه قهوه موندونوو و کاتورا می باشد که در برابر باد و باران مقاوم است. اگر به این گونه به خوبی رسیدگی شود می تواند طعم فوق العاده و شیرینی به ارمغان بیاورد. خاستگاه تولد این گونه دربرزیل بوده است.

زیرگونه کاتوای

کاتیمور

تلاقی گونه تیمور که گونه‌ای ربوستا است و گونه کاتورا که گونه آزمایشگاهی است، زیرگونه کاتیمور را به وجود آورده است. این گونه بازدهی بالا  داشته و در برابر بیماری‌ها مقاوم است. نگهداری این گونه نسبتا آسان می‌باشد