قهوه سبز پرو

توضیحات

احتمالا همه ما تصویر بالا را دیده ایم. شاید برخی ها بدانیم این مکان کجاست و برخی دیگر نمی‌دانیم. کوه هوآینا پیچو (تصویر بالا) یکی از کوه های معروف جهان است و محلی خاص برای امپراطوری اینکاها بود. این کوه در کشور پرو قرار دارد. کشوری خاص، با آداب و رسوم جذاب، و محصولات صادراتی فوق العاده از جمله قهوه! در این پست می‌خواهیم با این محصول پرطرفدار، یعنی قهوه سبز پرو، آشنا کنیم.

پرو کشوری در آمریکای جنوبی است که در گذشته قسمتی از امپراطوری بزرگ اینکا بوده است. این کشور بیشترین جمعیت سرخ پوست را در قاره آمریکای جنوبی دارد. به طوری که در قسمتی از این کشور زبان‌های محلی سرخ پوستی زبان رسمی است. معدن، بازرگانی، جهانگردی، شیلات و  کشاورزی اقتصاد کشور پرو را تامین می‌کند.  پرو دارای 24 میلیون هکتار زمین کشاورزی و 73 میلیون هکتار اراضی جنگلی می‌باشد.

رشته کوه‌های آند، جنگل‌های آمازون، معماری استعمارگران اسپانیا، آبشار گوتکا، بلند ترین قله شنی دنیا، سواحل اقیانوس آرام و آثار باقی مانده از زمان اینکاها همگی از جاذبه‌های گردشگری پرو می‌باشد. اما جالب ترین مکان دیدنی این کشور ماچوپیچو است. ماچوپیچو شهری بود که در قرن 15 توسط امپراطوری اینکا ساخته شد. این شهر پس از شکست اینکا توسط اسپانیا پنهان ماند. این شهر امروزه یکی از عجایب هفت گانه جهان است.

قهوه در پرو

پای قهوه اولین بار در نیمه قرن 18 به پرو باز شد. با این که پرو شرایط مساعدی برای کشت قهوه داشت، اما تا صد سال مصرف قهوه در داخل کسور و به صورت محلی بوده است. اولین بار در سال 1887 پرو قهوه را به آلمان و انگلیس صادر نمود. در قرن 20 پرو مجبور شد به عنوان پرداخت بدهی به انگلیس، زمین های کشاورزی را واگذار کند. در اواخر قرن 20 خوان ولاسکو رییس جمهور این کشور قوانین فلج کننده در صنعت قهوه وضع کرد. این قوانین انگیزه کمی برای ایجاد زیرساخت‌های کشاورزی ایجاد نمود و از سوی دیگر دولت حمایت خود را از این صنعت قطع نمود.

قوانین جدید باعث نابه‌سامانی در صنعت قهوه شد که آثار آن تا امروز ادامه دارد. با این حال پرو یکی از بزرگترین تولیدکنندگان قهوه در جهان است.

امروزه در پرو شرایط نامساعدی وجود دارد که  باعث می شود از کیفیت قهوه این کشور کاسته شود. از سویی تعداد کمی کارخانه فراوری در اطراف مزارع کشاورزی وجود دارد. به همین دلیل زمان برداشت تا فرآوری بیش از حد استاندارد طول می‌کشید که باعث کاهش کیفیت قهوه می‌شود. از سوی دیگر نیز قهوه پرو پس از خریداری با دیگر قهوه ها ترکیب شده سپس صادر می‌شود.

در سال 2013 به طور گسترده ای بیماری زنگ برگ قهوه شیوع پیدا کرد که می‌تواند تا سال ها بعد آینده این صنعت را در پرو تحت تاثیر قرار دهد. بیماری زنگ برگ قهوه نوعی قارچ می‌باشد که روی برگ درختان رخ می‌دهد و باعث خشک شدن برگ ها و در نهایت درخت می‌شود. نشانه ‌های این بیماری این است ابتدا نقاط کوچک زرد در زیر برگ درخت نمایان می‌شود. سپس این نقاط بزرگ شده و کل برگ را می پوشاند.

طعم قهوه پرو

قهوه پرو تا یک منطقه قایل ردیابی است. قهوه پرو تمیز، طعمی شیرین، تن واره سنگین ( طعمی که بعد از نوشیدن یک فنجام قهوه در کام ایجاد می‌شود) و پیچیدگی‌های کم می‌باشد.

مناطق کاجامارکا، جونین، کوسکو و سن مارتین از مهم ترین مناطق تولید و کشت قهوه در این کشور می‌باشد. کاجامارکا منطقه ای در شمال کشور پرو است که آب و هوای استوایی و خاک حاصلخیز دارد که مناسب کشت قهوه خواهد بود. در این منطقه 1900 خانوار در صنعت قهوه مشغول هستند. منطقه جونین یک چهارم قهوه پرو را تامین می‌کند. در جونین قهوه در جنگل‌های بارانی رشد می‌کند. در سال‌های اخیر درختان این جنگل دچار آسیب و بیماری شده اند و بی توجهی به این جنگل باعث شده درختان آن بی ثمر و خشک شوند.

کوسکو منطقه ای دیگر در جنوب کشور است که برای دیدن ماچوپیچو باید از این منطقه عبور کرد. این منطقه علاوه بر قهوه به کشت کوکائین نیز می‌پردازد. منطقه سن مارتین سمت شرق رشته کوه آند واقع شده و هر گروه از کشاورزان حدود 5 تا 10 هکتار زمین زراعی را در اختیار دارند. این منطقه قبل از آن که قهوه تولید نماید، مهد کوکائین بوده است.  امروزه محصولات کاکائو، عسل و قهوه کم کم جایگزین کوکائین شده اند. این منطقه در کاهش فقر رشد چشمگیری داشته است.

گونه‌های قهوه در پرو

تیپیکا، تحفه ای از هلندی ها

همانطور که گفتیم این کشور اغلب زادگاه گونه عربیکای قهوه است. اما خود این گونه، زیرگونه‌های دیگری نیز دارد که خریداران قهوه سبز باید به آن توجه نمایند. یکی از زیرگونه‌های اصلی تیپیکا (Typica) می باشد. هلندی‌ها این گونه قهوه را درسراسر جهان معرفی نمودند. میوه تیپیکا به رنگ قرمز است و  اگر  در شرایط خوبی کشت شود، یک فنجان قهوه عالی با شیرینی متعادل و اسیدیته با کیفیت را به ارمغان می‌آورد.

بوربون

در نظر بسیاری از قهوه شناسان، بوبورن طعم خاصی از شیریی دارد. گونه بوربون یک جهش طبیعی از گونه تیپیکا است که اولین بار در جزیره رئونیون ( La Réunion ) که قبلا به نام بوربون مشهور بوده است، دیده شد. میوه بوربون طیف رنگی از زرد، نارنجی و قرمز است. تفاوت درختان تیپیکا و بوربون، شکل ظاهری آن است. درختان بوربون شکل گرد تری دارند و بیشتر شبیه درختچه هستند.

کاتورا، گیاه پا کوتاه قهوه

کاتورا (Caturra)، زیر گونه‌ای از گونه بوربون (گونه ای دیگر از عربیکا) است که در برزیل یافت شد. اما نتوانست طرفداری در این کشور پیدا کند. این گونه در کشورهای دیگر از جمله اندونزی، کلمبیا و … گسترش یافت. گیاه کاتورا کوتاه است و نیاز به مراقبت و رسیدگی بیشتری نسبت به گونه مادر خود، بوربون، دارد. اگر گونه کاترا در ارتفاع بالاتری کشت شود، از کیفیت آن کاسته می‌شود. به علت کوتاهی درخت کاتورا، شاخه های پربار تری از میوه دارند. رنگ میوه کاتورا زرد و قرمز بوده و برداشت آن آسان تر از دیگر گونه ها انجام می‌شود.

کاتوای

یک زیرگونه از تلاقی دو گونه قهوه موندونوو و کاتورا می باشد که در برابر باد و باران مقاوم است. اگر به این گونه به خوبی رسیدگی شود می تواند طعم فوق العاده و شیرینی به ارمغان بیاورد. خاستگاه تولد این گونه دربرزیل بوده است.

کاتیمور

تلاقی گونه تیمور که گونه‌ای ربوستا است و گونه کاتورا که گونه آزمایشگاهی است، زیرگونه کاتیمور را به وجود آورده است. این گونه بازدهی بالا  داشته و در برابر بیماری‌ها مقاوم است. نگهداری این گونه نسبتا آسان می‌باشد.

موندونوو

از ادغام دو گونه تیپیکا و بوربون گونه موندونوو ایجاد شده است. این گونه از مکانی به مکانی همین نام در قرن 20 در برزیل یافت شد. موندونوو بازدهی بسیار خوبی دارد و در برابر بیماری ها مقاومت بیشتری از خود نشان می‌دهد.