قهوه سبز فیلیپین

توضیحات

هر ساله کشورهای زیادی به کشت و تولید قهوه سبز می پردازند. این کشورها با توجه به ظرفیت ها و توانایی هایشان قهوه هایی در کیفیت های مختلف تولید می کنند. فیلیپین یکی از تولید کنندگان قهوه سبز در جهان می باشد. در این پست شما را با قهوه سبز فیلیپین آشنا می کنیم.

فیلیپین یک کشور مجمع الجزایری است که در شمال اندونزی واقع شده است. این کشور از نظر جمعیت سیزدهمین کشور دنیاست. مجمع الجزایر فیلیپین ابتدا توسط فردیناند ماژلان، کاشف پرتغالی کشف شد. سپس اسپانیا این کشور را مستعمره خود کرد. بغد ها در جنگ آمریکا و اسپانیا، این مجمع الجزایر مستعمره امریکا شد. سپس فیلیپین مستعمره ژاپن شد تا بالاخره به استقلال رسید.

فیلیپین یک مجمع الجزایر است که شامل 7641 جزیره می شود. البته این جزایر به سه دسته عمده تقسیم می شود: لوزون، میندانائو و ویسایا. فیلیپین پنجمین کشور بزرگ جزیره‌ای دنیا به‌حساب می‌آید. همچنین با داشتن ۳۶٬۲۸۹ کیلومتر مربع (۱۴٬۰۱۱ مایل مربع) خط ساحلی، پنجمین کشور از این نظر است.

فیلیپین سی و چهارمین اقتصاد بزرگ دنیا برا در آمار سال 2018 دارد. بیشتر صادرات فیلیپین شامل نیمه‌رساناها و لوازم الکترونیکی، وسایل حمل و نقل، پوشاک، تولیداتِ مرتبط با مس، تولیدات مرتبط با بنزین، روغن نارگیل، میوه‌جات و قهوه است.

داستان رسیدن قهوه و رشد آن در فیلیپین فراز و نشیب زیادی دارد. معروف ترین داستانی که وجود دارد، سال 1740 شروع می شود که قهوه توسط یک راهب اسپانیایی در استان باتانگاس کاشته شد. قهوه تحت سلطه استعمار رشد کرد و سراسر فیلیپین به رشد قهوه مشغول شدند. در سال 1828 برای آن که کشت قهوه تقویت شود، اسپانیایی ها به هر کشاورزی که شصت هزار فوت مربع قهوه کشت کند، و محصولش به بار بشیند، جایزه ای می داد. به طور مثال یکی از کشاورزان توانست جایزه هزار پزویی را از آن خود کند. موفقیت او دیگر کشاورزان را نیز به کاشت قهوه ترغیب کرد و تولید این قهوه افزایش یافت.

در دهه 1860فیلیپین تجارت بسیار سالمی را در زمینه صادرات قهوه انجام می داد و بازار بزرگی مانند ایالت متحده امریکا را در اختیار داشت. با کامل شدن کانال سوئز در سال 1869اروپا را نیز به عنوان یک بازار بالقوه برای این کشور تبدیل کرد. ثمره این تلاش ها این شد که در دهه 1880 فیلیپین چهارمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان شد.  اما سرانجام در سال 1889بیماری زنگ برگ قهوه که دیگر کشورهارا نیز درگیر کرده بود، از تولید قهوه فیلپین کاست.

بیماری زنگ برگ قهوه و حشرات، تلقات جبران ناپذیری روی منطقه باتانگاس گذاشت. منطقه ای که هنوز به عنوان منطقه غالب تولید قهوهدر فیلیپین شناخته می شود. در حدود دوسال تولیدات این منطقه به کمتر از 20 درصد رسید. کشاورزان منطقه هم ترجیح دادند به جای قهوه دیگر دانه ها و گیاهان را بکارند. همین امر باعث شد 50 سال چراغ قهوه خاموش شود.

احیای صنعت قهوه

در دهه 1950 دولت فیلیپین سعی بر احیای دوباره صنعت قهوه نمود. و با کمک هم پیمان خود، یعنی امریکا، گونه های ربوستا و مقاوم به بیماری را به عنوان یک برنامه پنج ساله وارد سیستم احیای قهوه نمود. این برنامه موفقیت آمیز پیش رفت و تولید قهوه افزایش یافت. در دهه 1960 فیلیپین در تولید قهوه خودکفا شد و دیگر قهوه ای برای مصرف داخل وارد نمی کرد. بخشی از تقاضای محلی نیز ناشی از تولید قهوه های فوری در کارخانه های
اطراف فیلیپین بود. تولید قهوه در فیلیپین انعکاس دهنده قیمت جهانی بوده و با توجه به مقدار تقاضا تولید قهوه همواره دچار افت و خیز بوده است.

یخبندان کشور برزیل در سال 1975 و به طبع کاهش محصول برزیل، این فرصت را به فیلیپین داد تا دوباره در جایگاه یک کشور صادر کننده قهوه تبدیل شود و تولیدات خود را افزایش دهد. امروزه برنامه های فراوانی برای کشت قهوه در فیلیپین وجود دارد. لازم است بدانید مصرف داخلی قهوه در این کشور انقدر بالا ست که درصد کمی قهوه برای صادرات باقی می ماند. همچنین بخش زیادی از آنچه که تولید می شود، گونه ربوستا است.

این کشور دو گونه دیگر از قهوه را که معمولاً در کشورهای دیگر یافت نمی شود، پرورش می دهد: لیبریکا و اکسلسا. شاید قهوه فیلیپین فوق العاده نباشد اما ارزش یک بار امتحان کردن را دارد. قهوه های با کیفیت این کشور دارای تن واری زیاد و ترش مزگی کم است. 

مناطق پرورش دهنده قهوه در فیلیپین

منطقه کوردیلرا، میندانائو،کالابارزون، میماروپا و ویسایاس از مناطق پرورش دهنده گونه های مختلف قهوه در فیلیپین هستند.

گونه های قهوه در فیلیپین

تیپیکا، تحفه ای از هلندی ها

همانطور که گفتیم این کشور اغلب زادگاه گونه عربیکای قهوه است. اما خود این گونه، زیرگونه‌های دیگری نیز دارد که خریداران قهوه سبز باید به آن توجه نمایند. یکی از زیرگونه‌های اصلی تیپیکا (Typica) می باشد. هلندی‌ها این گونه قهوه را درسراسر جهان معرفی نمودند. میوه تیپیکا به رنگ قرمز است و  اگر  در شرایط خوبی کشت شود، یک فنجان قهوه عالی با شیرینی متعادل و اسیدیته با کیفیت را به ارمغان می‌آورد.

بوربون

در نظر بسیاری از قهوه شناسان، بوبورن طعم خاصی از شیریی دارد. گونه بوربون یک جهش طبیعی از گونه تیپیکا است که اولین بار در جزیره رئونیون ( La Réunion ) که قبلا به نام بوربون مشهور بوده است، دیده شد. میوه بوربون طیف رنگی از زرد، نارنجی و قرمز است. تفاوت درختان تیپیکا و بوربون، شکل ظاهری آن است. درختان بوربون شکل گرد تری دارند و بیشتر شبیه درختچه هستند.

کاتورا

کاتورا (Caturra)، زیر گونه‌ای از گونه بوربون (گونه ای دیگر از عربیکا) است که در برزیل یافت شد. اما نتوانست طرفداری در این کشور پیدا کند. این گونه در کشورهای دیگر از جمله اندونزی، کلمبیا و … گسترش یافت. گیاه کاتورا کوتاه است و نیاز به مراقبت و رسیدگی بیشتری نسبت به گونه مادر خود، بوربون، دارد. اگر گونه کاترا در ارتفاع بالاتری کشت شود، از کیفیت آن کاسته می‌شود. به علت کوتاهی درخت کاتورا، شاخه های پربار تری از میوه دارند. رنگ میوه کاتورا زرد و قرمز بوده و برداشت آن آسان تر از دیگر گونه ها انجام می‌شود.

کاتیمور

تلاقی گونه تیمور که گونه‌ای ربوستا است و گونه کاتورا که گونه آزمایشگاهی است، زیرگونه کاتیمور را به وجود آورده است. این گونه بازدهی بالا  داشته و در برابر بیماری‌ها مقاوم است. نگهداری این گونه نسبتا آسان می‌باشد.

موندو نوو ، فرزند بوربون و تیپیکا

حاصل پیوند طبیعی بوربون قرمز و تیپیکا، گونه موندو نوو  می‌باشد. این زیرگونه اولین بار در برزیل یافت شد و بسیار پر بازده است. یک فنجان قهوه زیر گونه موندو نوو  کیفیت بالایی را به ارمغان می‌آورد. این گونه بیشتر در امریکای جنوبی و بعضا امریکای مرکزی کشت می‌شود. گیاه این زیرگونه به ارتفاع بلندش مشهور است. البته این گیاه با تمام ویژگی‌های مثبت، در برابر آفت بسیار آسیب پذیر است.

روبوستا

قهوه ربوستا یکی از دو نوع اصلی قهوه است که ویژگی‌های خاص خود را دارد. ظاهر قهوه روبوستا گرد تر و کوچک تر است و شکاف روی دان، صاف تر نسبت به دان عربیکا می‌باشد. درختان ربستا تا ۱۰ متر رشد می کنند و در برابر آفات بسیار مقاوم هستند.
همانطور که می‌دانید در قهوه ترش مزگی یا اسیدیته نیز وجود دارد. از قدیم، طرفداران تلخ مزگی در قهوه افزایش یافته و برخی حس کردن این طعم را در نوشیدن یک فنجان قهوه ترجیح می‌دهند. روبوستا داری تلخ مزگی بالایی نسبت به عربیکا است.
همچنین طعم شیرینی کمتری دارد. کافئین دان ربوستا بیش از دان عربیکا است.

لیبریکا

این گونه در ارتفاعات کم و در شرق آسیا و آفریقای غربی کشت می شود و کمتر از 1 درصد بازار را از آن خود دارد. لیبریکا در فنجان غلیظ و تند هستند اما طرفداران خود را دارند. این گونه در فیلیپین به باراکو ( Barako) معروف است. از لیبریکا دو زیرگونه معروف وجود دارد: لیبرین و اکسلسا. تعداد از این گونه در ماداگاسکار و جزایر ماسکارین وجود دارد که کافئین کم و یا بدون کافئین هستند.

اکسلسا

این قهوه که گونه مقاومی از قهوه است، اولین بار در آفریقای مرکزی کشف شد اما امروزه بیشتر در شرق آسیا کشت می شود. بر عکس ربوستا و عربیکا،اکسلسا درخت است نه درختچه. همچنین در برابر آفات و حشرات مقاومت بیشتری از خود نشان می دهد.